"To be nobody-but-yourself - in a world which is doing its best, night and day, to make you everybody else ...“

Już jakiś czas temu rozpoczęliśmy kurs rebreatherowy, ale, niestety, inne, mniej istotne, aczkolwiek złośliwie natarczywe  sprawy wciąż odciągały nas, głównie mnie, od tego co naprawdę w życiu ważne, tj. … od nurkowania, a w tym przypadku od podzielenia się kilkoma spostrzeżeniami.

Oto, co zapisałam prawie „na gorąco” tuż po kursie:

Nie przypuszczałam, że sprawy przybiorą taki obrót … ledwo zanurkowałam na CC i już wybrzydzam, kiedy  planujemy wyjazd do „bambra”, odwiedzić 40-stkę na OC .

Muszę się „pozbierać”, to nie fair …

Rozsądek mi podpowiada, że nie można  popadać w skrajności. W końcu, na początku wszystko można oglądać w różowych okularach, a sprawy komplikują się później … No i działa jeszcze efekt placebo, jak już człowiek zdecydował się na reba zamiast np. Harley’a, to musi być zaje…..ście .

Mamy sentyment do jeziora Powidzkiego. Tu, w bazie zwanej kiedyś PKDP, wszystko się zaczęło. Potem, wiele razy jeszcze  jezioro  to było i wciąż jest naszym nurkowym „placem manewrowym” (od OWD, suchy s.,  przez rescue, divemastera, fundy, ADV EAN,  masę samodzielnych ćwiczeń i nie wiem ile  „czterdziestek” u bambra …  jest co wspominać ) …

Ale od początku. Ostatnio to nie Powidzkie ale Lubikowskie było naszym „poligonem” doświadczalnym. Po raz pierwszy  znalazłam się w tym jeziorze i nie obejrzałam go zbytnio, gdyż „byłam na rebie” i nie mogłam się rozglądać...